Segah Makami

Kasvetin, acinin ve ölümün Türkiyenin üzerine karabasan gibi cöktügü bir dönemi anlatiyor Segah Makami. 12 Eylül darbesinin sol-sosyalist hareketleri tasfiye ettigi, devrimci umutlarin yerini hayal kirikliklarina biraktigi bir dönemden sonrasini anlatiyor roman Hayatta kalanlarin, yaralarla incinip kirilanlarin dönemi. Ama bir yenilgi romani degil Segah Makami. Kaybolan umutlari yeniden diriltmek icin her seye ragmen mücadelede israr etmek, toparlanmak, kimildamak icin harcanan cabanin erdemine isaret ediliyor akip giden sayfalarda. Mücadelenin yasanan yiginla aciya ragmen sürdürülmesi, ama nasil Okura ask cevabini veriyor roman. Ölümün ve acinin panzehiri olan ask, Segah Makaminda bilinen tarzlardan farkli olarak isleniyor ama Yaraya deva, arzuya istikamet, tene can, hayata anlam, ekmege katik, ruha nefes olan, mücadeleye yakit olan ask. Bu dünyadan gecip giden devrimcilerin kentlerin kuytularinda, kalabalik caddelerinde, hapishanelerinde, eylem alanlarinda, gecekondu mahallelerindeki trajedileri askin suyunda yakinarak resmediliyor. Büyük heyecanlar büyük sevdalarla birlikte yol aliyor. Askin imkansizligina imkanlar araniyor, vuslat anlari bambaska anlamlarla deger kazaniyor. Yenilgi tohumlarini asmanin, hayat ve devrim israrinda kalinan yerden baslamanin umudu isleniyor. Yeniden baslamanin sancili hazzi, Segah Makaminin narin dokusunu olusturuyor...