Polifonia literatury w Wilnie okresu wczesnego modernizmu 1904-1915

Zasadniczym celem tej ksiazki jest odtworzenie - na ile to mozliwe - panoramy wielojezycznej literatury wilenskiej wczesnego modernizmu. O tym zroznicowaniu historia literatury litewskiej jak dotad wie niewiele. Wielojezyczna literatura Wilna (i szerzej - calej Litwy) poczatku XX wieku jest najmniej rozpoznanym przejawem tak w badaniach nad dziewietnastowiecznym modernizmem, jak i nad literatura litewska w ogole. W poczatkach prac nad ta ksiazka nie bylo modelu historycznego zjawisk literackich w Wilnie, tablicy synchronicznej, wedlug ktorej mozna byloby sie orientowac - nalezalo ja stworzyc: zgromadzic i usystematyzowac dane historii kilku literatur, a takze uzupelnic braki, dzieki podstawowym kwerendom zrodlowym oraz badaniom prasowym i ksiegoznawczym. W trakcie pisania nowym doswiadczeniem byly powtarzajace sie spotkania z nieznanymi, malo albo prawie nie omowionymi tekstami, ktore wynurzaly sie niby z mgly i a priori bylo calkowicie niejasne, do jakich znaczen kulturowych i symbolicznych oraz do jakich swiadectw przeszlosci sie odnosza. Tworczosc i biografia wielu wilenskich autorow - np. Lejba Najdusa, Urii Kacenelenbogena, Nikolaja Krainskiego, Jerzego Jankowskiego, Maksima Bahdanowicza - okazala sie zadziwiajacym odkryciem, ale bylo niejasne, jakie sa jej zwiazki ze znana litewska literatura wilenska (np. z tekstami Sofii Kymantaite-Ciurlioniene, Ignasa seiniusa), czy istnieje podstawa dla interpretacji porownawczej.