Nietzsche'de Ressentiment ve _nsan

Friedrich Nietzsche'nin insan kavray_s_, felsefe tarihinde özellikle ahlak felsefesi aç_s_ndan büyük öneme sahiptir. Onun insan tipleri s_n_fland_rmas_, sürü insan_ndan üstinsan idealine dogru uzanan bir deger hiyerarsisini gözler önüne serer. Üstinsan veya trajik insan, Nietzsche'ye göre insanda potansiyel olarak bulunan bir idealdir ve ahlaki aç_dan iyi olan tav_r, insan_n kendisini as_p bu seviyeye ulasmay_ istemesidir. Ancak sürü degerleri tarih boyunca her zaman bask_n olmus ve bu potansiyelin ortaya ç_kmas_n_ çoklukla engellemistir. Nietzsche'nin felsefesinde yasam için y_k_c_ olan sürü ahlak_, Avrupa toplumunun tarihsel sürecinde H_ristiyanl_k olarak tezahür eder. O, H_ristiyanl_g_n, dolay_s_yla sürü ahlak_n_n özünde ressentiment denilen, h_nç ve kin duygular_yla yogrulmus psikolojik bir durumun yatt_g_n_ söyler. Bu çal_smada, Nietzsche'nin felsefesinde ressentiment kavram_n_n sürü ahlak_n_n ortaya ç_kmas_n_n ve sürekliliginin kaynag_ oldugu; bununla beraber bu y_k_c_ psikoloji için bir çözümün yine Nietzsche'de, onun yarat_c_ trajik insan idealinde bulunabilecegi fikri ortaya konulmaya çal_s_lm_st_r.