Niebieska kapturka

Wykozaczona Niebieska Kapturka Kto zalozy, ze to kolejna wersja znanej wszystkim bajki, bedzie mial racje, ale... tylko troche. Bo osnuta na jej motywach "Niebieska Kapturka" to zupelnie nowa opowiesc: oryginalna w pomysle, brawurowa w wykonaniu, hiphopowa w formie, uniwersalna w tresci. Nieczesto zdarza sie trafic na ksiazke, ktorej okladka wywoluje na twarzy usmiech, nieschodzacy z ust do samego konca lektury... Rzadko trafia sie na budzacy zachwyt oryginal w sytuacji, gdy tytul brzmi znajomo, a fabula wykazuje uderzajace podobienstwo do znanej historii. Ale to mozliwe - dowodem jest "Niebieska Kapturka" autorstwa trzech wszechstronnych tworcow: Piotra Nowackiego, Lukasza Mazura i Bartosza Sztybora. To ksiazka wyjatkowa: spojna, bezkompromisowo szczera, autentyczna. Jej tworcy, konsekwentnie trzymajac sie przyjetej konwencji, perfekcyjnie zrealizowali swoj zamysl. Mamy wiec dziewczynke, ktora z koszykiem pelnym jedzenia rusza przez las, by odwiedzic babcie, mamy wilka i mysliwego, ktorzy konfrontuja sie ze soba w kluczowej scenie - jednak na tym podobienstwa do znanej bajki sie koncza. Bohaterowie osadzeni sa w innej rzeczywistosci , a ich dzialaniom przyswiecaja motywy zupelnie rozne od znanych powszechnie z bajki o dziewczynce w czerwonym czepeczku. "Kapturka" w formie i tresci jest zupelnie nowa opowiescia - brawurowa i bardzo aktualna. Dosc powiedziec, ze przybrala forme komiksu i zostala napisana slangiem mlodziezowym. Jej przekaz jest prosty: to pochwala odwagi bycia soba, otwartosci i szczerosci. Mozna ja czytac na wielu poziomach: jako manifest ekologiczny - Kapturka lubi zwierzeta, uratowala wilka, feministyczny - wszak jest Kapturka, nie Kapturkiem, w dodatku Niebieska (czyz przywdziewajac kolor tradycyjnie zarezerwowany dla chlopcow nie wpisuje sie w ideologie gender...?). Mozna snuc mniej lub bardziej zartobliwe rozwazania o wymowie tej opowiesci i naturze nowej bohaterki naszych czasow, ale beda one tylko jednymi z wielu mozliwych, a przeciez niekoniecznie potrzebnych interpretacji. Historia zamknieta w komiksowej formie nie ogranicza grupy potencjalnych odbiorcow, lecz przeciwnie - poszerza ten krag. W tej lekturze odnajda sie bowiem nie tylko mlodzi ludzie, ktorych jezykiem opisana jest znana im rzeczywistosc, ale i ich rodzice czy dziadkowie - dolaczony do ksiazki slowniczek moze byc swoistym miedzypokoleniowym mostem. Dobrze by sie stalo, gdyby to minidzielo ("mini" tylko ze wzgledu na rozmiar) dzieki przyjetej konwencji dotarlo z pozytywnym przekazem do czytelnikow wiekowo pretendujacych do grupy mlodziezy. By posluzyc sie jezykiem Kapturki: majac ja za bohaterke, z pewnoscia wiedzieliby, jak uniknac muki i nie robic siary, zyc na czilu i dobrej fazie. Czego warto zyczyc wszystkim czytelnikom "Niebieskiej Kapturki". Recenzja: Anna Stasiak