Marianna i roze

Marianna i roze to rodzaj pamietnika napisanego przez autorki na podstawie zachowanego archiwum rodziny Malinowskich i Jasieckich, osiadlych w Wielkim Ksiestwie Poznanskim na przelomie XIX i XX wieku, oraz roznych zrodel historycznych dotyczacych tego okresu. Sa to przede wszystkim dzieje ziemianskiej rodziny, jej zwyczajow, tradycji, "spisane" przez Marianne z Malinowskich Jasiecka dla jej dzieci. Opisy codziennego bytowania rodziny wiaza sie jednak z wypadkami o szerszym zasiegu. M. Jasiecka wspomina wydarzenia, ktorymi zyla Wielkopolska w dobie panowania pruskiego. Znaczne partie wspomnien sa poswiecone walce ziemianstwa i chlopstwa polskiego z germanizacyjna polityka Prusakow na przykladzie dzialalnosci Kolek Rolniczych i ich patrona M. Jackowskiego, ks. P. Wawrzyniaka i in. Ukazane tez zostaly spoleczne i narodowe zaslugi Emilii Szczanieckiej, ktorej plenipotentem byl maz Jasieckiej, jej stryja ks. Franciszka Ksawerego Malinowskiego, znanego jezykoznawcy i wspolzalozyciela Poznanskiego Towarzystwa Naukowego, takze Antoniny Estkowskiej, wdowy po glosnym pedagogu Ewaryscie, zalozycielki renomowanej pensji w Poznaniu, w ktorej ksztalcily sie corki autorki wspomnien. Brala ona udzial m.in. w uroczystosciach w Miloslawiu, w ktorych uczestniczyl Henryk Sienkiewicz. Do interesujacych epizodow wspomnieniowych naleza wzmianki autorki o pobycie Jana Kasprowicza oraz Ignacego Paderewskiego w Poznaniu. Rewelacyjnie wrecz brzmia uwagi Jasieckiej o "Czarnej Ksiedze" i jej domniemanym autorze A. Swinarskim, ktory swa konspiracyjna dzialalnoscia zwalczal pruska Komisje Kolonizacyjna. "Marianna i roze" to ciekawy obraz rodziny, ktorej dobro bylo dla Marianny Jasieckiej najwyzszym nakazem moralnym, i zarazem obraz zycia w Wielkopolsce w latach niewoli pruskiej. "Jako panienka chcialam byc krolewna, dama, czasem szlachcianka? No, dobrze - ziemianka! Miec dworek na wsi i sluzbe... Co robi ziemianka? Szelesci sukniami, czyta... pachnie? Kupilam sobie Marianne i roze, bo (jak przeczytalam w opisie) opowiada o zyciu sredniozamoznej Marianny Jasieckiej i jej meza Michala, i wreszcie, calej ich rodziny. Zaintrygowana bylam tym, ze ich majatek to Polwica kolo Zaniemysla, miejsce moich studenckich praktyk rolniczych. PGR - Zaniemysl. PGR - moj Boze! Nie myslalam wowczas, ze ten nowotwor gospodarczy niszczyl czyjes przedwojenne dzielo serca... Wtedy jeszcze nie znalam Marianny. Ksiazke czytalam lapczywie podczas wakacji, stopniowo zaprzyjazniajac sie z Nia, coraz blizsza mi kobieta, narzeczona, zona, matka, gospodynia. Polka o pieknej i skromnej osobowosci. Nie mialam pojecia, ile pracy jest w takim majatku! Jak bardzo nowoczesne bylo to gospodarstwo, ile wymagalo ciezkiej pracy i wiedzy gospodarza - Michala i ile Marianny, w prowadzeniu samego domu! Zdalam sobie sprawe, ze Ona dlatego dala rade tylu ciazom, porodom, wychowaniu, domowi jako takiemu, sluzbie i przygotowaniom do kolejnych zim (a takze kolejnych slubow wlasnych dzieci), ze tkwila gleboko korzeniami we wlasnej rodzinie, a owe kobiece madrosci wyssala z matczynym mlekiem, bo byla za mlodu pod opieka matki, babek, ciotek... To piekna i madra opowiesc o polskiej rodzinie. O tym, o czym dzisiaj tak bardzo lubimy czytac, bo rodzina... rodzina, drodzy Panstwo, jest ponadczasowa, jej wartosc jest stala i trwala, jak wzorzec kilograma z Sevres". Malgorzata Kalicinska, autorka mazurskiej trylogii ("Dom nad rozlewiskiem", "Powroty nad rozlewiskiem" i "Milosc nad rozlewiskiem"), a takze "Fikolkow na trzepaku"