Chyba nie moge Pani posadzic o demonizm Witkacy

Akcja ksiazki pozwala zajrzec poza zaslony czasu lat trzydziestych zycia zakopianskiej bohemy, zwanej przez wielu dekadencja, jak rowniez kregow intelektualnej prosperity przedwojennej Polski. Postacie autentycznie wowczas zyjacych, a czesto nieznanych lub zapomnianych osob mieszaja sie z prominentami jak Slonimski, Gombrowicz, Boy-Zelenski, Tatarkiewicz, no i oczywiscie Stanislaw Ignacy Witkiewicz, ktory jest jednym z glownych postaci ksiazki. Napisano bardzo wiele prac o tym wielce kontrowersyjnym artyscie, dramaturgu i filozofie, lecz liczba pozycji zbeletryzowanych dotyczacych jego zycia codziennego, zmagania sie z owczesna rzeczywistoscia czy pracy jako artysta sprowadza sie zaledwie do kilku tytulow. To na tle ostatnich szesciu lat zycia Witkacego zostaje tu wskrzeszona jedna z jego wysoce medialnych modelek, nieznanych ogolowi. Jest nia Genia Wyszomirska (babka autora), zwana tez "Asymetryczna Dama". Zostawila ona wnukowi w spadku bardzo bogaty material informacyjny o swoich koneksjach zarowno z Witkacym, jak i z reszta owczesnej intelektualnej elity lat poprzedzajacych wojne, ktorym autor dzieli sie z czytelnikiem. Powiesc oddaje nastroj owczesnej epoki z duza doza humoru, opisow piekna Tatr, jak rowniez nuta dyskretnej erotyki. Jest tu rowniez proba rozladowania naroslych przez lata utartych i czesto krzywdzacych szablonow wartosciowania owczesnego zakopianskiego srodowiska. Nalezy rowniez podkreslic, ze ksiazka jest utrzymana w stylu jezykowym tamtych lat i pisana w konstrukcji scenariusza filmowego.